กลอนแปด: กลอนพระคุณแม่, กลอนวันแม่

หมายเหตุ ผู้เขียนได้ปรับปรุงแก้ไขจากกลอนแปดของเดิมของผู้เขียน (ด้านล่างรูปมาลัยมะลิ) ให้ถูกต้องตามเสียงวรรณยุกต์ของกลอนแปดสุภาพ ซึ่งท่าน รองฯ มยุรี คงด้วง (เดิมท่านเป็นครูสอนวิชาภาษาไทย) ได้กรุณาให้ข้อแนะนำ (อ่านได้ตรงช่องแสดงความคิดเห็นจากด้านท้ายสุดนี้ที่ใช้ชื่อ Mayuree Kongdoung) ว่าควรแต่งกลอนให้มีเสียงวรรณยุกต์ตามกำหนดด้วย (คลิกดูเสียงวรรณยุกต์) ผู้เขียนจึงขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงยิ่งมา ณ โอกาสนี้

“ร้อยมาลัย ใส่รัก กราบตักแม่

พระคุณแผ่ แก่ลูก ปลูกวิถี

ดุจดั่งน้ำ ค้ำจุน หนุนชีวี

เจริญศรี มีแม่ แผ่ผลเรา

เปรียบอรหันต์ นั่นละ พระคุณแม่

เปรียบรักแท้ แน่ใจ หาใดเท่า

เปรียบสมุทร สุดกว้าง ยังเห็นเค้า

เปรียบขุนเขา เบายิ่ง สิ่งยกมา

พระคุณแม่ แผ่ไกล สุดไพศาล
เหนือขับขาน ผ่านคำ นำสรรหา
ถนอมไว้ ในครรภ์ ของมารดา
ทุกทิวา ราตรี ไม่มีคลาย

ทานอะไร ใส่จิต คิดถึงลูก

ต้นรักปลูก ผูกพัน กันเหลือหลาย

แนบฝ่ามือ สื่อสาร ผ่านสู่กาย

ส่องไฟฉาย หมายรับ สัมผัสไป

พัฒนา ทารก ยกระดับ

พูดซึมซับ รับรู้ ดูเคลื่อนไหว

ลูกก็ดิ้น ยินเสียง สำเนียงใคร

ส่งสายใย ใส่ครรภ์ ของมารดา

แปดเก้าเดือน เคลื่อนคล้อย คอยการคลอด

อยากจะกอด ยอดขวัญ ฝันถึงหน้า

ท้องใหญ่โต โย้เย้ เซไปมา

ลูกแม่จ๋า ครานี้ ดีสุดใจ
ลูกกำเนิด เกิดนั้น ท่านแสนปวด
เจ็บยิ่งยวด รวดร้าว หนาวสั่นไหว
เบ่งลมต่อ ขอฮึด ยึดดวงใจ

เหงื่อหลั่งไหล ไม่ท้อ รอลูกร้อง

ทารกน้อย ค่อยโผล่ โห่ดังลั่น

สุขใจพลัน ทันที ที่จับจ้อง

เลือดแดงไหล ไม่สน จนเจิ่งนอง

รีบประคอง สองมือ คือหัวใจ

ต้องวุ่นวาย หลายเดือน เคลื่อนคืบหน้า

เลี้ยงลูกยา ทารก อย่างยกใหญ่

ถนอมเลี้ยง เคียงข้าง สร้างสายใย

ยุงมาไต่ ไรตอม พร้อมจัดการ

ไร้เล็บข่วน ถ้วนถี่ นี่เพราะรัก

เฝ้าฟูมฟัก ถักทอ ก่อประสาน

เลี้ยงดูเรา เคล้าคลอ รอเนิ่นนาน

ทั้งทำงาน บ้านช่อง ต้องดูแล

     ตอนเป็นเด็ก เล็กอยู่ อุ้มชูไว้
เจ็บป่วยไข้ ไม่ห่าง หาทางแก้
นอนไม่หลับ จับบ่อย คอยชะแง้
คือรักแท้ แน่จริง ยิ่งกว่าใคร
     ทั้งอึ-ฉี่ ที่เลอะ เปรอะต้องเปลี่ยน
ทั้งอาเจียน เวียนผ้า มาผลัดใหม่
ลูกเริงร่า น่ารื่น แม่ชื่นใจ
ลูกร้องไห้ ไม่ท้อ จะรอคอย
     อุ้มป้อนนม ผสมรัก พักอกท่าน
สายเลือดผ่าน สานใย ไม่เสื่อมถอย
จำนรรจา พาหวาน ปานหยดย้อย
ไม่เคยด้อย ปล่อยทิ้ง ยิ่งดวงใจ

ลูกปวดท้อง ร้องจัง ดังลั่นบ้าน

ดูอาการ งานนี้ มีเรื่องใหญ่

อุ้มแนบอก ยกหัว ตัวแกว่งไกว

กอดลูกไว้ ให้นม โน้มตัวงอ

ลูกโยเย เห่กล่อม พร้อมขับขาน

แม้เนิ่นนาน ผ่านไป ไม่ย่นย่อ

กล่อมไม่เป็น เข็นขืน ฝืนทำคลอ

ตื่นตารอ จ่อจิต คิดเหตุการณ์

ลูกร้องไห้ ไข้มี รี่รักษา

จัดเตรียมยา หาหมอ รอพ้นผ่าน

ลูกทรุดหนัก จักแย่ แลสุดทาน

สุดสงสาร พาลแย่ แม่จะม้วย

หนึ่งปีผ่าน คลานคล่อง ร้องเรียกหา

แม่ยิ้มร่า พาลุก ปลุกใจช่วย

ฝึกลุกนั่ง ตั้งไข่ ได้โย้ย้วย

เดินท่าสวย นวยนาด มาดน่ามอง

ลูกสนุก ซุกซน จนหกล้ม

แม่ก็ก้ม โน้มหน้า มาเป่าป้อง

นี่อะไร ใครหนา พาลูกร้อง

รีบประคอง สองมือ ถือดวงใจ

แม่เป็นครู ผู้สอน ตอนฝึกเขียน
ลูกเริ่มเรียน เพียรรู้ สู่นิสัย
รู้ผิดถูก ปลูกฝัง ครั้งเยาว์วัย
ก่อวินัย ให้เด่น เป็นคนดี
ส่งลูกเรียน เพียรต่อ ก่อศึกษา
เตรียมเงินตรา มาให้ ไม่หลีกหนี

แม้ขัดสน จนยาก มากเหลือที
แม่คนนี้ ที่ทำ นำส่งเรียน

ตื่นเช้ามา หน้าดำ ทำอาหาร

ดูแลบ้าน งานเรือน เหมือนไม่เปลี่ยน

อาบน้ำให้ ใส่ผ้า หน้านวลเนียน

สอนลูกเพียร เขียนอ่าน การรู้คิด
แม่ลำบาก ตราตรำ ทำงานหนัก

เพื่อลูกรัก จักอยู่ สู้ด้วยจิต

แทบเป็นลม ก้มหน้า พามืดมิด

หลับน้อยนิด อิดโรย โหยสู้ไป

     ลูกมีงาน การกิจ ไม่คิดท้อ
แม่ทำต่อ ขอช่วย ด้วยยังไหว
ลูกกลับดึก นึกห่วง ดวงฤทัย
แม่นั้นไซร้ ไม่เคย ละเลยเรา
     พระคุณแม่ แค่ไหน สักใดหนอ
ใช่เยินยอ ขอพูด สุดจะเท่า
เล็กจนใหญ่ ได้แม่ แผ่ร่มเงา
จึงอยากเฝ้า เข้าหา มาประณต
     รักอื่นใด ใครเล่า เท่านี้อีก
ห้องทุกซีก หัวใจ ให้ลูกหมด
สายใยรัก ปักไว้ ไม่รู้ลด
มิอาจทด ชดใช้ ให้แทนคุณ
     ลูกได้ดี มีแม่ แผ่ผลให้
ลูกเป็นใหญ่ ได้แม่ แผ่มาหนุน
ลูกมีสุข ทุกอย่าง แม่สร้างทุน
ด้วยพระคุณ บุญแม่ แผ่กระจาย
     แม้นว่าแม่ แก่ลง คงความรัก
ถามทายทัก ซักอยู่ มิรู้หน่าย
หากลูกป่วย ช่วยดู อยู่ข้างกาย
รักมิวาย หายถอย แม้น้อยนิด

เทพสวรรค์ ชั้นฟ้า มาเป็นแม่

มอบรักแท้ แก่ลูก ปลูกดวงจิต

สร้างตัวคน จนใหญ่ ได้ชีวิต

แม้ลูกผิด คิดห่วง ดั่งดวงใจ

รักประเสริฐ เลิศนั้น นั่นคือแม่

คือรักแท้ แน่จริง ที่ยิ่งใหญ่

บริสุทธิ์ ผุดผ่อง เป็นยองใย

รักของใคร ไม่กล้า มาเทียมทาน

ชื่อเรียกสั้น นั่นหนา คำว่า “แม่”

คุณมากแท้ แลค่า มหาศาล
คำพูดใด ในหล้า มาเปรียบปาน
สุดขับขาน ผ่านไว้ ได้หมดเอย”
ลูกขอมอบให้แด่คุณแม่

ประพันธ์โดยนายวัลลภ มากมี แด่คุณแม่เหวียน มากมี
ปรับปรุงแก้ไขให้เป็นกลอนแปดสุภาพเมื่อวันที่ ๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๗ จากกลอนแปดของเดิม (ด้านล่างนี้) ซึ่งเริ่มต้นประพันธ์เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๒ (วันครบรอบ ๘๐ ปีบริบูรณ์ชีวิตของคุณแม่เหวียน มากมี)

หมายเหตุ กลอนแปดด้านล่างนี้เป็นกลอนแปดเดิมของผู้เขียนซึ่งมีหลายคำที่ผิดเสียงวรรณยุกต์ แต่ผู้เขียนยังไม่ลบออกไปเพราะไว้เผื่อสำหรับผู้ที่ต้องการศึกษาวรรณยุกต์ของกลอนแปดสุภาพ โดยผู้เขียนได้ขีดเส้นใต้ของคำที่ผิดเสียงวรรณยุกต์ แต่ถ้าหากว่าผู้ใดต้องการศึกษาเรื่องวรรณยุกต์ของกลอนแปดสุภาพให้กดดูตาม Link ของกลอนแปดสุภาพสอนศิษย์

รูปมาลัยมะลิ

กลอนแปด (ของเดิม) (คำที่ขีดเส้นใต้เป็นคำที่ผิดเสียงวรรณยุกต์)
กลอนพระคุณแม่
---------------------------------------
     “ร้อยมาลัย ใส่รัก กราบตักแม่
พระคุณแผ่ แก่ลูก ทุกวันนี้
ดุจดั่งน้ำ ค้ำจุน หนุนชีวี
ปฐพี ที่ใหญ่ ไม่เทียมเท่า
เปรียบอรหันต์ นั่นละ พระคุณแม่
เปรียบรักแท้ แน่ใจ ให้รักเรา
เปรียบสมุทร สุดกว้าง ยังเห็นเค้า
เปรียบขุนเขา เบาไป ไม่สมค่า
พระคุณแม่ แผ่ไกล ไพศาลยิ่ง
เหนือทุกสิ่ง เสกสรร พรรณนา
ท่านอุ้มท้อง ประคองเรา เก้าเดือนกว่า
ทุกทิวา ราตรี ที่ห่วงใย
     ลูกกำเนิด เกิดนั้น ท่านแสนปวด
เจ็บร้าวรวด ทรมาน สะท้านใจ
แม่รักลูก ผูกพัน อันยิ่งใหญ่
รักอื่นใด ไม่เทียบ เปรียบปานแม่
     ตอนเป็นเด็ก เล็กอยู่ อุ้มชูเรา
เจ็บป่วยเฝ้า เจ้าตัวน้อย คอยดูแล
นอนไม่หลับ ขยับบ่อย คอยชะแง้
คือรักแท้ แน่จริง ยิ่งกว่าใคร
     ทั้งอึ-ฉี่ ที่เลอะ เปรอะอาเจียน
ท่านผลัดเปลี่ยน เวียนผ้า มารองไว้
ลูกหัวเราะ ระรื่น แม่ชื่นใจ
ลูกร้องไห้ งอแง แม่ไม่ถอย
     อุ้มป้อนนม ผสมรัก จากอกท่าน
สายเลือดผ่าน สานส่ง ลงลูกน้อย
นานเพียงใด ใครเล่า เฝ้ารอคอย
มิเคยด้อย ปล่อยปละ ละสายใย

ทารกน้อย คอยร้อง ก้องกังวาน

เสียงลั่นบ้าน ท่านช่วย ด้วยเร็วไว

อุ้มแนบอก ยกหัว ตัวแกว่งไกว

กอดลูกไว้ ให้นม โน้มตัวงอ

ลูกโยเย เห่กล่อม พร้อมขับขาน

แม้เนิ่นนาน ผ่านไป ไม่เคยท้อ

กล่อมไม่เป็น เข็นขืน ฝืนทำต่อ

ตื่นตารอ จ่อจิต คิดสงสาร

ลูกร้องไห้ ไข้มี รี่รักษา

จัดเตรียมยา หาหมอ รออาการ

ลูกดีขึ้น ฟื้นไข้ ใจเบิกบาน

ทุกข์พ้นผ่าน งานใหญ่ หายเจ็บป่วย

หนึ่งปีผ่าน คลานคล่อง ร้องเรียกหา

แม่ยิ้มร่า พาลุก ปลุกใจช่วย

ฝึกลูกนั่ง ทั้งเดิน เพลินใจด้วย

โลกสดสวย ย้วยย้าย ส่ายตามอง

พอเดินได้ ป่ายปีน ถิ่นฐานชม

ลูกหกล้ม ก้มหน้า มาเป่าป้อง

นี่อะไร ใครทำ นำลูกร้อง

รีบประคอง สองมือ ถือดวงใจ
     แม่เป็นครู ผู้สอน ก่อนเข้าเรียน
ฝึกอ่านเขียน เพียรรู้ ผู้เยาว์วัย
เฝ้าประคบ อบรม บ่มนิสัย
ก่อวินัย ให้เด่น เป็นคนดี
     ส่งลูกเรียน เพียรก่อ ต่อเงินตรา
ด้วยสัมมา อาชีพ รีบทวี
ลูกใช้เงิน เพลินไป ในบางที
แม่คนนี้ ที่ทำ นำส่งเรียน
ตื่นเช้ามา หาข้าว เราได้ทาน
ดูแลบ้าน งานเรือน เตือนลูกเพียร
สอนลูกไป ไขว่คว้า มาอ่านเขียน
เป็นแสงเทียน เปลี่ยนคน พ้นทางผิด
แม่ลำบาก ตรากตรำ ทำงานหนัก
เพื่อลูกรัก จักอยู่ สู้ด้วยจิต
แทบเป็นลม ก้มหน้า ภารกิจ
หลับน้อยนิด อิดโรย โหยยังไหว
     ลูกสำเร็จ เสร็จมา หางานทำ
แม่ยังนำ อาหาร ทานถูกใจ
ลูกกลับดึก นึกห่วง ทวงถามไถ่
แม่นั้นไซร้ ไม่เคย ละเลยเรา
     พระคุณแม่ แค่ไหน ไม่มีพอ
สักใดหนอ ขอพูด สุดจะเท่า
ดุจดั่งพระ จะครอง ป้องปัดเป่า
เป็นร่มเงา เก่าแก่ แผ่ทรงกลด

    จะมีใคร รักเรา เท่านี้อีก
ห้องทุกซีก หัวใจ ให้ลูกหมด
สายใยรัก ปักไว้ ไม่รู้ลด
มิอาจทด ชดใช้ ให้แทนคุณ
     ลูกได้ดี มีแม่ แผ่ผลให้
ลูกเป็นใหญ่ ได้แม่ แผ่การุณย์
ลูกมีสุข ทุกอย่าง แม่สร้างทุน
ลูกนำบุญ หนุนมา พาผ่องถ่าย
     แม้นว่าแม่ แก่ลง คงความรัก
ถามทายทัก ซักอยู่ มิรู้หน่าย
หากลูกป่วย ช่วยดู อยู่ข้างกาย
รักมิคลาย หายถอย แม้น้อยนิด
เทพสวรรค์ ชั้นฟ้า มาเป็นแม่
มอบรักแท้ แก่ลูก ปลูกชีวิต
เล็กจนใหญ่ ไม่เคย ละเลยจิต
แม้ลูกผิด คิดห่วง ดวงใจท่าน
     คำว่า “แม่” แม้สั้น นั่นแค่คำ
คุณแม่ทำ ค้ำฟ้า มหาศาล
คำพูดใด ในหล้า มาเปรียบปาน
สุดขับขาน ผ่านไว้ ได้หมดเอย”

ประพันธ์โดยนายวัลลภ มากมี

วันอาทิตย์ที่ ๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๒
(วันครบรอบ ๘๐ ปีบริบูรณ์ชีวิตของคุณแม่เหวียน มากมี)

9 ความคิดเห็น:

กลอนแปด15 กันยายน 2556 เวลา 10:27
“รักประเสริฐ เลิศนั้น นั่นคือแม่
คือรักแท้ แน่จริง ยิ่งกว่าใคร
มอบทุกอย่าง สร้างคน จนเติบใหญ่
รักอื่นใด ไม่เทียบ เปรียบปานแม่”
...ด้วยจิตบูชาคุณแม่เหวียน มากมี
ตอบลบ
คำตอบ
ดีสิ7 สิงหาคม 2562 เวลา 16:10
ไม่มีใครรักเราเท่าคุณแม่ เฝ้าดูแลแต่เล็กจนเติบใหญ่
ดีกว่ามั้ง มั้ง มั้ง
ตอบลบ
คำตอบ
ดีสิ7 สิงหาคม 2562 เวลา 16:13
ดีฉิ
ตอบลบ
คำตอบ
ดีสิ7 สิงหาคม 2562 เวลา 16:13
ดีฉิ
ตอบลบ
คำตอบ
ดีสิ7 สิงหาคม 2562 เวลา 16:14
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบ
คำตอบ
Unknown26 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา 22:28
ขอขอบคุณท่านเจ้าของเพจนี้ แต่งกลอนได้เก่งมากๆ และ เป็นตัวอย่าง ให้พ่อแม่ผู้ปกครอง ได้เรียนรู้ นำไปสอนลูกได้ค่ะ 💙❤️🇹🇭
ตอบลบ
คำตอบ

เพิ่มความคิดเห็น

วันพุธที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

กลอนพระคุณแม่, กลอนวันแม่

9 ความคิดเห็น: